I watched Dead Poets Society yesterday, very strong movie. What stroke me most in that movie was the very unusual mind of Prof. Keating, who opens ups a completely new perspective of world for young people. But as many good things, Keating's experiment doesnt last for too long. The tragedy of one of the boys forces the school to reconsider Keating's position as a teacher. A man with dreams to share is considered as a threat for the normal, orderly life of Welton Academy.
It seems like as human societies mature this tendency becomes part of our so-called reality. We feel threatened by new looks and fresh approaches to the same reality. It is being considered childish and immature, people are ashamed of their dreams, including talking about them.
Dreams are not true neither in our rhetoric. They can become "true" only when they become "real".
It is an interplay of our mind and language which made this causality relevant today.
Friday, October 8, 2010
Monday, March 1, 2010
Modernlik və demokratiya yoxsa post-modernlik və azadlıq?
Rəşad Şirin, 23/02/2010
Qlobal düşüncə axınlarından uzaqda qalmış ölkəmizdə bəzən siyasət fəlsəfəsi ilə bağlı söhbət açmaq tamamilə yerinə düşür. Və həqiqətən də çox üzücüdür ki, artıq nə intellektual çevrələrdə nə də mediada (həm elektron həm də çap) fikir hərəkatlarıyıa bağlı sanballı, ciddi təhlillərə rast gəlmək ehtimalı çox azdır, demək olar ki imkansızdır.
Məhz ona görə də mən burada çox danışılmayan bir məsələyə: modernliyin siyasi gerçəkliyimizə və azadlıqlarımıza təsiri haqqında müzakirə açmaq istəyirəm. Tanınmış Amerikan alimi Samuel Hantinqton qeyd edir ki, az inkişaf etmiş ölkələrdə bəzən sosial modernlik heç də demokratikləşməyə deyil, tam tərsi, daha da avtoritar quruluşların inkişafına səbəb olur. Anthony Giddens “Modernliyin nəticələri” adlı kitabında modern dövlətin feodal dövlətlətlərdən daha repressiv ola biləcəyini vurğulayır. O deyir ki, modern dövlətlərə qeyri adi güc verən amil onların iki əsas komponent üzərində qurulmasıdır: milli dövlət (nation-state) və kapitalist sistem. İqtisadiyyat siyasətdən ayrılaraq (təcrid olunaraq) avtonom bir sahəyə çevrilir və milli dövlətin ayaqda qalması və davam etməsi üçün güclü bir resursa çevrilir. İqtisadiyyatın inkişafı nəticəsində əldə olunan vəsaitlər dövlətə zorakılıq aparatını inhisarlaşdırmaq üçün maddi imkanlar yaradır, yani artıq dövlətin polis, təhlükəsizlik qüvvələri və ordunu saxlamaq üçün əlində pul toplanır.
Giddensə görə modernlik və modern texnologiyalar daha çox nəzarətə yol açır, dövlətin şəxsi həyata müdaxiləsini artırır. Nəzarət həm birbaşa (Michel Foucalt-nun qeyd etdiyi kimi, məktəblər, həbsxanalar və s. vasitəsilə) həm də dolayı yolla (məlumatı istiqamətləndirməklə) həyata keçirilir. Giddens deyir ki, modernlik bir yandan insanların çoxu üçün daha etibarlı və daha zəngin həyat yolunu açarken, o biri yandan yer üzündəki insan həyatının sonunu gətirəcək global risklərə də sahibdir. Bu risklərin içində hərbi gücün dəhşətli miqyasda böyüməsi, global ətraf mühit fəlakəti və avtoritar idarəetmə formalarının artması da vardır. Modernizmdən fərqli olaraq post-modernizm dunyanı daha çox rənglərdə görür və izah edir. Giddensə görə artıq modernlik yanaşmasının bizim üçün yaratdığı dünyanın tarixi sərhədlərini aşmaq lazımdır. Bu məqsədlə o, azadlıqlar uğrunda mübarizəyə həm də “yaşam siyasəti” deyilən məfhumu da əlavə etməyi təklif edir. “Yaşam siyasəti” elə bir layihıdir ki, orada “başqaları” yoxdur və bu fəlsəfə hər kəs üçün bütünləşdirici və hamını qane edə biləndir. Utopik olsa da gələcəyə yönəlmiş dəyəri çox yüksəkdir. Burada “nəydənsə azad olmaq” əvəzinə “bir işi görmək üçün azad olmaq” düşüncəsinə üstünlük verilir.
Bu yaxınlarda Brüsseldə idim və Avropa Siyasətini Araşdırma Mərkəzinin (Center for European Policy Studies) yazdıqları kitabın təqdimatında iştirak etdim. Bölgəmiz üzrə ekspert olan Michael Emerson və Richard Youngs-un tərtib etdiyi kitabın adı belə idi “Avropanın qonşuluğunda demokratiyanın çətin vəziyyəti: Mübarizə aparan keçid dövlətləri və artan sülalələr”. Müəlliflər keçmiş Sovet ölkələrini iki kateqoriyaya bölmüşdülər göründüyü kimi. Birinci sinfə Ukrayna, Gürcüstan, Moldova və Ermənistan aiddir. Azərbaycan, Belarus, Qazaxıstan, Rusiya və Özbəkistan ikinci sinfə daxildir. Emerson qeyd edir ki, birinci kateqoriyadakı dövlətlərdə cəmiyyətin demokratiya ilə bağlı tələbləri canlıdır, amma bu tələblər hələ də tam yerinə yetməyib. Eyni zamanda avtoritar tendensiyalar da mövcuddur, amma onların kütləviləşməyinə hələ var. Bu ölkələrin Avropa perspektivi daha aydın və barizdir.
Bizim üçün çox önəmli olan ikinci kateqoriyada vəziyyət fərqlidir. Bu ölkələr formalistik demokratiya yaşayır. Demokratiyanın üzü tamamilə fərqlidir burda. Maraqlı bir fakt odur ki, Avropalılar artıq bu bölgə üçün “demokratiya” kəliməsini istifadə etmirlər. Belə bir razılaşma var ki, sivil azadliqlar (siyasi azadlıqıar buraya aid deyil) və insan haqqları məsələləri demokratikləşmə diskursunun yerini alsın və “maariflənmiş monarxiya” misalındakı 17-18ci əsr Avropa təcrübısinə istinad edilsin. Deyilənlərə görə məşhur fransız yazıçısı Volter həm Prussiya kralı Böyük Frederik və Rus Kraliçası Yekaterinaya bu istiqamətdə müşavirlik edirdi. Volterin apardığı mübarizə Maarifçilik (Aydınlanma) hərəkatı çərçivəsində Fransada feodalizm, mütləqiyyətçi monarxiya və Kilsənin iqtidarına qarşı idisə də, o, çıxış yolunu demokratiyada yox, vətəndaş azadlıqları və qanunun aliliyini tərənnüm etməkdə görürdü.
İkinci kateqoriya ölkələrində “keçid” məsələsi dalana dirəndi. Amma avropalı exspertlər düşünür ki, təmsilçi demokratiyanın bu ölkələrdə çox zəif olması o demək deyildir ki, vətəndaş azadlıqları və insan haqqlarına hörmət praktikası bu bölgələrdə oturuşa bilməz. Avropanın qonşuları olan Mərakeş və Qazaxstan kimi ölkələr artıq bu yanaşmanın işarələrini verir.
Avropalılar başa düşüblər ki, Azərbaycan da daxil olmaqla bu ölkələrə fərqli ssenari tətbiq edilməlidir. Bu ssenari uzun müddətli sosial-iqtisadi inkişafı və cəmiyyətdə yeni orta sinfin və maariflənmiş elita maraqlarının formalaşmasını nəzərdə tutur. Orta sinif və maariflənmiş elita maraqları gələcəkdə demokratiyanın motoruna çevrilə bilər. Emersonun dediyinə görə elə məhz buna görədir ki, bugün Avropalılar daha çox insan haqqlarından danışırlar və demək olar ki demokratiya sözünü çox nadir hallarda işlədirlər.
Həqiqətən də bugün yaşadığımız dünya çox böyük “modernizm” təsiri altındadır. Modernizmin çox böyük universallaşdırma qüvvəsi var. Hər şeyin universal, obyektiv, təbii qanunlara tabe tutulduğuna işarət edir modernizm. Səbəbi nə olursa olsun təcrübədə bəzən bunun tərsini görürük və hər şeyin bizim istədiyimiz kimi olmadığını görüncə məyus oluruq. Halbuki, daha dərin tarixi, siyasi və fəlsəfi təhlil göstərir ki, məkana və zamana görə bəzi universal sandığımız dəyərlər və qanunlar çox disfunksional ola bilər. Ona görə də tanınmış türk liberal düşüncə adamı Atilla Yaylanın söylədiyi kimi, üzün müddətdə gerçək dəyişikliyin açarı siyasi mübarizə ilə yanaşı həm də (və eyni dərəcədə əhəmiyyətli olan) fikir hərəkatlarını gücləndirməkdən keçir.
Qlobal düşüncə axınlarından uzaqda qalmış ölkəmizdə bəzən siyasət fəlsəfəsi ilə bağlı söhbət açmaq tamamilə yerinə düşür. Və həqiqətən də çox üzücüdür ki, artıq nə intellektual çevrələrdə nə də mediada (həm elektron həm də çap) fikir hərəkatlarıyıa bağlı sanballı, ciddi təhlillərə rast gəlmək ehtimalı çox azdır, demək olar ki imkansızdır.
Məhz ona görə də mən burada çox danışılmayan bir məsələyə: modernliyin siyasi gerçəkliyimizə və azadlıqlarımıza təsiri haqqında müzakirə açmaq istəyirəm. Tanınmış Amerikan alimi Samuel Hantinqton qeyd edir ki, az inkişaf etmiş ölkələrdə bəzən sosial modernlik heç də demokratikləşməyə deyil, tam tərsi, daha da avtoritar quruluşların inkişafına səbəb olur. Anthony Giddens “Modernliyin nəticələri” adlı kitabında modern dövlətin feodal dövlətlətlərdən daha repressiv ola biləcəyini vurğulayır. O deyir ki, modern dövlətlərə qeyri adi güc verən amil onların iki əsas komponent üzərində qurulmasıdır: milli dövlət (nation-state) və kapitalist sistem. İqtisadiyyat siyasətdən ayrılaraq (təcrid olunaraq) avtonom bir sahəyə çevrilir və milli dövlətin ayaqda qalması və davam etməsi üçün güclü bir resursa çevrilir. İqtisadiyyatın inkişafı nəticəsində əldə olunan vəsaitlər dövlətə zorakılıq aparatını inhisarlaşdırmaq üçün maddi imkanlar yaradır, yani artıq dövlətin polis, təhlükəsizlik qüvvələri və ordunu saxlamaq üçün əlində pul toplanır.
Giddensə görə modernlik və modern texnologiyalar daha çox nəzarətə yol açır, dövlətin şəxsi həyata müdaxiləsini artırır. Nəzarət həm birbaşa (Michel Foucalt-nun qeyd etdiyi kimi, məktəblər, həbsxanalar və s. vasitəsilə) həm də dolayı yolla (məlumatı istiqamətləndirməklə) həyata keçirilir. Giddens deyir ki, modernlik bir yandan insanların çoxu üçün daha etibarlı və daha zəngin həyat yolunu açarken, o biri yandan yer üzündəki insan həyatının sonunu gətirəcək global risklərə də sahibdir. Bu risklərin içində hərbi gücün dəhşətli miqyasda böyüməsi, global ətraf mühit fəlakəti və avtoritar idarəetmə formalarının artması da vardır. Modernizmdən fərqli olaraq post-modernizm dunyanı daha çox rənglərdə görür və izah edir. Giddensə görə artıq modernlik yanaşmasının bizim üçün yaratdığı dünyanın tarixi sərhədlərini aşmaq lazımdır. Bu məqsədlə o, azadlıqlar uğrunda mübarizəyə həm də “yaşam siyasəti” deyilən məfhumu da əlavə etməyi təklif edir. “Yaşam siyasəti” elə bir layihıdir ki, orada “başqaları” yoxdur və bu fəlsəfə hər kəs üçün bütünləşdirici və hamını qane edə biləndir. Utopik olsa da gələcəyə yönəlmiş dəyəri çox yüksəkdir. Burada “nəydənsə azad olmaq” əvəzinə “bir işi görmək üçün azad olmaq” düşüncəsinə üstünlük verilir.
Bu yaxınlarda Brüsseldə idim və Avropa Siyasətini Araşdırma Mərkəzinin (Center for European Policy Studies) yazdıqları kitabın təqdimatında iştirak etdim. Bölgəmiz üzrə ekspert olan Michael Emerson və Richard Youngs-un tərtib etdiyi kitabın adı belə idi “Avropanın qonşuluğunda demokratiyanın çətin vəziyyəti: Mübarizə aparan keçid dövlətləri və artan sülalələr”. Müəlliflər keçmiş Sovet ölkələrini iki kateqoriyaya bölmüşdülər göründüyü kimi. Birinci sinfə Ukrayna, Gürcüstan, Moldova və Ermənistan aiddir. Azərbaycan, Belarus, Qazaxıstan, Rusiya və Özbəkistan ikinci sinfə daxildir. Emerson qeyd edir ki, birinci kateqoriyadakı dövlətlərdə cəmiyyətin demokratiya ilə bağlı tələbləri canlıdır, amma bu tələblər hələ də tam yerinə yetməyib. Eyni zamanda avtoritar tendensiyalar da mövcuddur, amma onların kütləviləşməyinə hələ var. Bu ölkələrin Avropa perspektivi daha aydın və barizdir.
Bizim üçün çox önəmli olan ikinci kateqoriyada vəziyyət fərqlidir. Bu ölkələr formalistik demokratiya yaşayır. Demokratiyanın üzü tamamilə fərqlidir burda. Maraqlı bir fakt odur ki, Avropalılar artıq bu bölgə üçün “demokratiya” kəliməsini istifadə etmirlər. Belə bir razılaşma var ki, sivil azadliqlar (siyasi azadlıqıar buraya aid deyil) və insan haqqları məsələləri demokratikləşmə diskursunun yerini alsın və “maariflənmiş monarxiya” misalındakı 17-18ci əsr Avropa təcrübısinə istinad edilsin. Deyilənlərə görə məşhur fransız yazıçısı Volter həm Prussiya kralı Böyük Frederik və Rus Kraliçası Yekaterinaya bu istiqamətdə müşavirlik edirdi. Volterin apardığı mübarizə Maarifçilik (Aydınlanma) hərəkatı çərçivəsində Fransada feodalizm, mütləqiyyətçi monarxiya və Kilsənin iqtidarına qarşı idisə də, o, çıxış yolunu demokratiyada yox, vətəndaş azadlıqları və qanunun aliliyini tərənnüm etməkdə görürdü.
İkinci kateqoriya ölkələrində “keçid” məsələsi dalana dirəndi. Amma avropalı exspertlər düşünür ki, təmsilçi demokratiyanın bu ölkələrdə çox zəif olması o demək deyildir ki, vətəndaş azadlıqları və insan haqqlarına hörmət praktikası bu bölgələrdə oturuşa bilməz. Avropanın qonşuları olan Mərakeş və Qazaxstan kimi ölkələr artıq bu yanaşmanın işarələrini verir.
Avropalılar başa düşüblər ki, Azərbaycan da daxil olmaqla bu ölkələrə fərqli ssenari tətbiq edilməlidir. Bu ssenari uzun müddətli sosial-iqtisadi inkişafı və cəmiyyətdə yeni orta sinfin və maariflənmiş elita maraqlarının formalaşmasını nəzərdə tutur. Orta sinif və maariflənmiş elita maraqları gələcəkdə demokratiyanın motoruna çevrilə bilər. Emersonun dediyinə görə elə məhz buna görədir ki, bugün Avropalılar daha çox insan haqqlarından danışırlar və demək olar ki demokratiya sözünü çox nadir hallarda işlədirlər.
Həqiqətən də bugün yaşadığımız dünya çox böyük “modernizm” təsiri altındadır. Modernizmin çox böyük universallaşdırma qüvvəsi var. Hər şeyin universal, obyektiv, təbii qanunlara tabe tutulduğuna işarət edir modernizm. Səbəbi nə olursa olsun təcrübədə bəzən bunun tərsini görürük və hər şeyin bizim istədiyimiz kimi olmadığını görüncə məyus oluruq. Halbuki, daha dərin tarixi, siyasi və fəlsəfi təhlil göstərir ki, məkana və zamana görə bəzi universal sandığımız dəyərlər və qanunlar çox disfunksional ola bilər. Ona görə də tanınmış türk liberal düşüncə adamı Atilla Yaylanın söylədiyi kimi, üzün müddətdə gerçək dəyişikliyin açarı siyasi mübarizə ilə yanaşı həm də (və eyni dərəcədə əhəmiyyətli olan) fikir hərəkatlarını gücləndirməkdən keçir.
Thursday, September 10, 2009
Yetişməyə doğru
Müsavat Partiyasının başqanı İsa Qəmbərin maqaqlı bir yazısını yenidən oxudum. İsa bəy deyir ki: "...Xalq - sosioloji sirrdir. Alimlər də deyə bilmirlər ki, nəyə görə zahirən xırda hadisəyə görə xalq ayağa qalxıb haqqını tələb edir, digər tərəfdən isə, böyük bir xalq illərlə avtoritar, totalitar rejimlərə dözürlər, haqsızlığa səbrlə tab gətirirlər və ümidlərini yalnız ağ atlı oğlana bağlayırlar. Bu sirrin cavabı hələ verilməyib". Sonra əlavə edir: "Bizim insanımız həddindən artıq ağıllı, praqmatik adamdır. Hətta bəzi hallarda mənim istədiyimdən daha ağıllı və praqmatik. İnsanımız elə bil ki, uğur, qələbə günü yaxınlaşana qədər gücünü sərf etmək istəmir...»
Burdan müsahibənin tam mətnini oxuya bilərsiniz: http://www.azadliq.org/content/article/1757221.html
Tanınmış və peşəkar siyasətçidən çox maraqlı bir yanaşma. Ümumiyyətlə İsa Qəmbərin yanaşmaları hər zaman qeyri-adiliklə seçilir. Biraz skeptisizm, biraz da optimizm qarışığı. Sanki xalqı "oyatmaqdan", ona öyüd-nəsihət verməkdən usanmış. Elə bil ki, xalqın artıq yetişkin olduğunu, böyüdüyünü və hər şeyi özü bacaracağını söyləyir. Necə ki, valideynlər uşaqlar bir yaşa çatdıqdan sonra görür ki, onlar artıq böyüyüb və deyir ki, artıq nə bilirsənsə get özün elə: "Bura qədər gətirdim səni, gerisini özün fikirləş".
Müsahibə əslində çox maraqlı və unudulmuş bir məntiqi üzə çıxarır. Məntiq isə ondan ibarətdir ki, legitimliyin və hakimiyyətin mənbəyi xalqdır. Bu bütün demokratik (və hətta qeyri-demokratik) dövlətlərin konstitusiyasına yazılmış ən ilk bəndlərdən biridir. Siyasət və ya hüquq oxuyan insanlar bu fikirlə birinci dərslərdən tanışdırıar. "Xalq" məfhumu oxumuş-yazmış intellektuallar tərəfindən çox zaman "kütlə" ilə eyniləşdirilsə və ona yuxarıdan aşağı baxılsa da, heç bir hakimiyyət xalqı (yəni o ölkənin ərazisində yaşayan insanların əksəriyyətini) görməzlikdən gələ bilməz. Eyni zamanda xalqın tam olaraq istəmədiyi heç bir hakimiyyət də uzun müddət duruş gətirməz, məncə.
Bu yaxınlarda oxuduğum "yetişmişlik" (ripeness) haqqındaki fikirlər yadıma düşdü. Müasir münaqişələrin həlli nəzəriyyəsində hər hansısa bir münaqişəni adətən üç əsas mərhələyə bölürlər: eskalasiya, durğunluq ("stalemate", həm də "dalan" vəziyyəti kimi tərcümə oluna bilər) və yetişmişlik/yetişkinlik (ripeness). Əgər münaqişəni eskalasiya vaxtı həll etməyə çalışırsansa böyük ehtimalla uğursuz olursan, çünki bu mərhələdə tərəflər öz güclərini konsolidə etmək və ətraflarındakı insanları mobilizə etmək üçün qarşı tərəfə hücum etməlidir. Bu hücumlar (sözdə və ya əməldə) kimin daha çox vəziyyətə sahib olduğunun göstəricisidir. Bir müddətdən sonra tərəflər yorulur və sülhə doğru istiqamətlənməyi münaqişə dalanında qalmaqdan daha sərfəli hesab edirler. Bu an münaqişənin yetişmişlik anıdır. Məsəl üçün, Qarabağ münaqişəsinin həllində əvvəllər də sülh cəhdləri olmuşdur və bu cəhdlər daha təcrübəli liderlər (Heydər Əliyev və Robert Kocharyan) tərəfindən irəli sürülmüşdür. Hətta, deyilənlərə görə, 1997-ci ildə Key-West'də Qarabağ ilə bağlı sülh sazişi imzalanmağa hazır idi. Buna baxmayaraq bu baş tutmadı.
Bugün daha az cəhdlə daha effektiv bir proses gedir. Çünki həm geopolitik vəziyyət daha uyğundu (həmsədrlər məsələdə eyni dərəcədə maraqlı görünür) həm də daxilən həm Azərbaycan həm də Ermənistan cəmiyyətləri münaqişənin ilkin gərginliyini atlatmış görünür.
Sosial və siyasi proseslərdə hər zaman münaqişə var və bu münaqişəni heç də çox neqativ bir şey kimi görmək düzgün deyil. Burada ehtiyatlı olmaq istəyirəm, çünki bu sözlərim heç bir şəkildə münaqişədən çıxış yolu axtarmamaq və oturub gözləmək kimi qiymətləndirilməməlidir. Söyləmək istədiyim odur ki, konflikt insan cəmiyyəti (və cəmiyyətləri) üçün xarakterik bir şeydir. Hətta ən gözəl nikahlarda belə narazıçılıqlar olur. Konflikt - iki (və ya çox)istəyin eyni vaxt və məkanda təmin oluna bilməməyinin göstəricisidir. Burada yenə də işin normativ (əxlaqi,mənəvi) tərəfini bir kənara qoyub (çünki münaqişədə olan tərəflər ilkin mərhələdə adətən heç vaxt özlərinin də günahkar olduğunu qəbul etmirlər) sırf sosioloji bir prosesi nəzərdə tutduğumu qeyd etmək istərdim. Bir çox hallarda münaqişənin həlli "konfliktin transformasiyası" kimi görülür. Yəni loru dildə "ümümi vəziyyətin dəyişməsi". Yəni məsəl üçün, iki münaqişədə olan cəmiyyətin insanlarının dəyişməsi, cəmiyyətlərin transformasiya olması və s.
Çox utopik səslənə bilərəm, amma Azərbaycan cəmiyyətinin və dövlətinin daxilindəki münaqişənin bir yetişkinlik dövrü olacağına inanıram. Tərəflərin gərginlikdən yorulacağı və konfrontasiya əvəzinə sülhü və dialoqu seçəcəyi mərhələ gələcək. Məsəl üçün, uyğun geopolitik və sosial-iqtisadi şəraitin yetişməsi bunu labüd qıla bilər. Və bütün münaqişələrdə olduğu kimi, əsas iş sülh sazişi imzalandıqdan sonra başlayacaq...
Burdan müsahibənin tam mətnini oxuya bilərsiniz: http://www.azadliq.org/content/article/1757221.html
Tanınmış və peşəkar siyasətçidən çox maraqlı bir yanaşma. Ümumiyyətlə İsa Qəmbərin yanaşmaları hər zaman qeyri-adiliklə seçilir. Biraz skeptisizm, biraz da optimizm qarışığı. Sanki xalqı "oyatmaqdan", ona öyüd-nəsihət verməkdən usanmış. Elə bil ki, xalqın artıq yetişkin olduğunu, böyüdüyünü və hər şeyi özü bacaracağını söyləyir. Necə ki, valideynlər uşaqlar bir yaşa çatdıqdan sonra görür ki, onlar artıq böyüyüb və deyir ki, artıq nə bilirsənsə get özün elə: "Bura qədər gətirdim səni, gerisini özün fikirləş".
Müsahibə əslində çox maraqlı və unudulmuş bir məntiqi üzə çıxarır. Məntiq isə ondan ibarətdir ki, legitimliyin və hakimiyyətin mənbəyi xalqdır. Bu bütün demokratik (və hətta qeyri-demokratik) dövlətlərin konstitusiyasına yazılmış ən ilk bəndlərdən biridir. Siyasət və ya hüquq oxuyan insanlar bu fikirlə birinci dərslərdən tanışdırıar. "Xalq" məfhumu oxumuş-yazmış intellektuallar tərəfindən çox zaman "kütlə" ilə eyniləşdirilsə və ona yuxarıdan aşağı baxılsa da, heç bir hakimiyyət xalqı (yəni o ölkənin ərazisində yaşayan insanların əksəriyyətini) görməzlikdən gələ bilməz. Eyni zamanda xalqın tam olaraq istəmədiyi heç bir hakimiyyət də uzun müddət duruş gətirməz, məncə.
Bu yaxınlarda oxuduğum "yetişmişlik" (ripeness) haqqındaki fikirlər yadıma düşdü. Müasir münaqişələrin həlli nəzəriyyəsində hər hansısa bir münaqişəni adətən üç əsas mərhələyə bölürlər: eskalasiya, durğunluq ("stalemate", həm də "dalan" vəziyyəti kimi tərcümə oluna bilər) və yetişmişlik/yetişkinlik (ripeness). Əgər münaqişəni eskalasiya vaxtı həll etməyə çalışırsansa böyük ehtimalla uğursuz olursan, çünki bu mərhələdə tərəflər öz güclərini konsolidə etmək və ətraflarındakı insanları mobilizə etmək üçün qarşı tərəfə hücum etməlidir. Bu hücumlar (sözdə və ya əməldə) kimin daha çox vəziyyətə sahib olduğunun göstəricisidir. Bir müddətdən sonra tərəflər yorulur və sülhə doğru istiqamətlənməyi münaqişə dalanında qalmaqdan daha sərfəli hesab edirler. Bu an münaqişənin yetişmişlik anıdır. Məsəl üçün, Qarabağ münaqişəsinin həllində əvvəllər də sülh cəhdləri olmuşdur və bu cəhdlər daha təcrübəli liderlər (Heydər Əliyev və Robert Kocharyan) tərəfindən irəli sürülmüşdür. Hətta, deyilənlərə görə, 1997-ci ildə Key-West'də Qarabağ ilə bağlı sülh sazişi imzalanmağa hazır idi. Buna baxmayaraq bu baş tutmadı.
Bugün daha az cəhdlə daha effektiv bir proses gedir. Çünki həm geopolitik vəziyyət daha uyğundu (həmsədrlər məsələdə eyni dərəcədə maraqlı görünür) həm də daxilən həm Azərbaycan həm də Ermənistan cəmiyyətləri münaqişənin ilkin gərginliyini atlatmış görünür.
Sosial və siyasi proseslərdə hər zaman münaqişə var və bu münaqişəni heç də çox neqativ bir şey kimi görmək düzgün deyil. Burada ehtiyatlı olmaq istəyirəm, çünki bu sözlərim heç bir şəkildə münaqişədən çıxış yolu axtarmamaq və oturub gözləmək kimi qiymətləndirilməməlidir. Söyləmək istədiyim odur ki, konflikt insan cəmiyyəti (və cəmiyyətləri) üçün xarakterik bir şeydir. Hətta ən gözəl nikahlarda belə narazıçılıqlar olur. Konflikt - iki (və ya çox)istəyin eyni vaxt və məkanda təmin oluna bilməməyinin göstəricisidir. Burada yenə də işin normativ (əxlaqi,mənəvi) tərəfini bir kənara qoyub (çünki münaqişədə olan tərəflər ilkin mərhələdə adətən heç vaxt özlərinin də günahkar olduğunu qəbul etmirlər) sırf sosioloji bir prosesi nəzərdə tutduğumu qeyd etmək istərdim. Bir çox hallarda münaqişənin həlli "konfliktin transformasiyası" kimi görülür. Yəni loru dildə "ümümi vəziyyətin dəyişməsi". Yəni məsəl üçün, iki münaqişədə olan cəmiyyətin insanlarının dəyişməsi, cəmiyyətlərin transformasiya olması və s.
Çox utopik səslənə bilərəm, amma Azərbaycan cəmiyyətinin və dövlətinin daxilindəki münaqişənin bir yetişkinlik dövrü olacağına inanıram. Tərəflərin gərginlikdən yorulacağı və konfrontasiya əvəzinə sülhü və dialoqu seçəcəyi mərhələ gələcək. Məsəl üçün, uyğun geopolitik və sosial-iqtisadi şəraitin yetişməsi bunu labüd qıla bilər. Və bütün münaqişələrdə olduğu kimi, əsas iş sülh sazişi imzalandıqdan sonra başlayacaq...
«Bloqqerlər azadlığa çıxacaq» Mikloş Xaraşti
«Bloqqerlər azadlığa çıxacaq»
http://www.azadliq.org/content/article/1819626.html
Mikloş Haraşti Bakıya sentyabrın 7-də gəlib. Səfər çərçivəsində o, ombudsman Elmira Süleymanova ilə də görüşüb
10.09.2009
Ülviyyə Əsədzadə
ATƏT-in media azadlığı üzrə nümayəndəsi Mikloş Haraşti Bakıda bu dəfəki səfərində əsasən onu vurğuladı ki, medianın vəziyyətini yaxşılaşdırmaq üçün birinci növbədə həbsdəki jurnalistlər və bloqqerlər azadlığa buraxılmalıdır.
CAVAB ALA BİLMƏDİM Kİ, REDAKTORLAR NƏ VAXT AZADLIĞA ÇIXACAQLAR
Sentyabrın 10-da keçirdiyi mətbuat konfransında Haraşti dedi ki, Prezident Administrasiyasının şöbə müdiri Əli Həsənov və xarici işlər nazirinin müavini Mahmud Məmmədquliyev qarşısında həbsdəki redaktorlar Eynulla Fətullayev və Qənimət Zahidin azadlığa çıxması məsələsini qaldırıb:
“Dedim ki, birinci növbədə hüquq mühafizə orqanları jurnalistlərin cinayət təqibini dayandırmalıdır. İkinci uğurlu addım həbsdəkiləri azadlığa buraxmaqdır. Amma mən buna cavab ala bilmədim, nə rəsmilərin bu haqda gözləntiləri, nə də ki, jurnalistlərin həbsdən buraxılacaqlarının vaxtı barədə. Amma məsələ gündəmdə qalır və biz redaktorların azadlığını tələb etməkdə davam edirik”.
“ƏLİ HƏSƏNOVDAN İKİ XOŞ XƏBƏR VAR “
Mikloş Haraşti bloqqerlər Emin Milli və Adnan Hacızadə barədə də danışıb, dediyinə görə, Əli Həsənovla söhbət onda belə bir təəssürat yaradıb ki, bloqqerlərin işi müsbət sona yetəcək:
«Prezident Administrasiyasının şöbə müdiri Əli Həsənov mənə dedi ki, administrasiya mənim bu işlə bağlı narahatlığımı bölüşür. Həsənov güman edir ki, hüquqi prosedurun sonunda məsələ müsbət həll olunacaq. Məndə belə bir güclü təəssürat yarandı ki, onun fikrincə, bloqqerlər azadlıqdan məhrum edilməyəcəklər”.
Amma Haraşti deyir ki, Əli Həsənov nikbin danışsa da hər halda o, bir prosesə kənardan baxan müşahidəçidir, son qərarı verən deyil.
HARAŞTİ EMİN MİLLİ VƏ ADNAN HACIZADƏYLƏ GÖRÜŞƏ BURAXILMAYIB
Haraşti bildirib ki, həbsdəki bloqqerlə görüşmək istəyib, amma ona deyiblər ki, hüquqi baxımdan bu, mümkün deyil. Amma ATƏT-in nümayəndəsi həbsdəki redaktorlar Qənimət Zahid və Eynulla Fətullayevin yanına gedib.
Mikloş Haraşti deyir ki, hüquq-mühafizə orqanlarına qəti təlimat verilməlidir ki, onların işi jurnalistlərə qarşı işlərin saxtalaşdırılması yox, media azadlığının qorunmasıdır.
“RADİOLAR FM-Ə QAYITMASA, FİKİR PLÜRALİZMİ BƏRPA OLUNA BİLMƏZ”
ATƏT-in nümayəndəsi bildirib ki, o, xarici radioların FM tezliyinə qaytarılması məsələsini də Əli Həsənovun diqqətinə çatdırıb. AzadlıqRadiosunun «Əli Həsənovun xarici radiolarla bağlı sizə cavabı nə oldu?» sualına cavabında Haraşti deyib:
“Bizim Əli Həsənovla müzakirələrimiz əsasən həbsdəki jurnalistlər və bloqqerlər barədə idi. Qalan məsələləri sadəcə ona sadaladım. Xarici radiolar barədə məsələsi də bu problemlərdən biri idi və Əli Həsənov mənə işarə verdi ki, mənim davamlı olaraq bu məsələni qaldırmağımı qeydə aldı. Mən ona dedim ki, xarici radiolar fm tezliyinə qayıtmadan ölkədə fikir prülarizm bərpa olunmayacaq. Bu o deməkdir ki, o bilir ki, xarici təşkilatlar bu sualı qapanmış saymırlar və hesab edirlər ki, xarici radioların fm-dən getməsi plüralizmə zərbəsir”.
“PREZİDENLƏ GÖRÜŞƏ BİLSƏYDİM, ÇOX ŞAD OLARDIM
AzadlıqRadiosunun «siz prezidentlə görüşmək üçün müraciət etmişdinizmi?» sualına cavabında Mikloş Haraşti deyib ki, o, görüşlər üçün Prezident Administrasiyasına və Xarici İşlər Nazirliyinə müraciət edib, amma administrasiyanın şöbə müdiri Əli Həsənovla görüş mümkün olub:
“Əlbəttə prezidentlə və nazirlə görüşməyimə şad olardım, amma bizə dedilər ki, amma onlarla görüş alınmadı”.
“BÖHTANA GÖRƏ CİNAYƏT MƏSULİYYƏTİ ARADAN QALDIRILA BİLƏR”
Mikloş Haraşti deyib ki, çoxdandır ki, gözlənilən və müzakirə edilən böhtana görə cinayət məsuliyyətinin qaldırılması məsələsi hüquqi həllə yaxındır: “Ən azından Əli Həsənov mənə dedi ki, bu məsələ yaxın zamanlarda həll oluna bilər. Bu çox yaxşı xəbərdir ki, çünki bu ilin əvvəlində media qanunvericiliyi mənfi tərəfə dəyişmişdi, hökumətin mediaya müdaxilə imkanları genişlənmişdi”.
Haraşti əlavə edir ki, bu qanunvericiliyin işlək olması üçün digər qanunlar da dəyişməlidir, “İstəmirik ki, mətbuat orqanları güclü pul cərimələri ilə öldürsünlər”, - deyə Haraşti bildirib.
“BU ÖLKƏDƏ YEGANƏ PLÜRALİST MƏNBƏ İNTERNETDİR, ONU TƏNZİMLƏMƏK DÜZGÜ DEYİL”
M.Haraşti Azərbaycanda internetin tənzimləməsi ilə bağlı qaldırılan məsələyə öz münasibətini bildirib. O, məsələni görüşdüyü rəsmilərin diqqətinə çatdırdığını da deyib. Xüsusi nümayəndə hesab edir ki, internetin tənzimlənməsi mənfi nəticələrə səbəb ola bilər:
“ Bu ölkədə internet yeganə plüralist məlumat mənbəyidir ki, xoşagəlməz tədbirlərə məruz qalmayıb. Bizim mövqeyimiz çox qətidir. Qeydiyyat rejimi internetə şamil edilməməlidir. Başqa halda klassik mediada sözə qoyulan mexaniki şəkildə internetə qədər genişlənməməlidir. Çünki internet sonsuzdur və çap və ya televiziya kimi milli deyil”.
Mikloş Haraşti Bakıya sentyabrın 7-də gəlib. Səfər çərçivəsində o, ombudsman Elmira Süleymanova ilə də görüşüb.
http://www.azadliq.org/content/article/1819626.html
Mikloş Haraşti Bakıya sentyabrın 7-də gəlib. Səfər çərçivəsində o, ombudsman Elmira Süleymanova ilə də görüşüb
10.09.2009
Ülviyyə Əsədzadə
ATƏT-in media azadlığı üzrə nümayəndəsi Mikloş Haraşti Bakıda bu dəfəki səfərində əsasən onu vurğuladı ki, medianın vəziyyətini yaxşılaşdırmaq üçün birinci növbədə həbsdəki jurnalistlər və bloqqerlər azadlığa buraxılmalıdır.
CAVAB ALA BİLMƏDİM Kİ, REDAKTORLAR NƏ VAXT AZADLIĞA ÇIXACAQLAR
Sentyabrın 10-da keçirdiyi mətbuat konfransında Haraşti dedi ki, Prezident Administrasiyasının şöbə müdiri Əli Həsənov və xarici işlər nazirinin müavini Mahmud Məmmədquliyev qarşısında həbsdəki redaktorlar Eynulla Fətullayev və Qənimət Zahidin azadlığa çıxması məsələsini qaldırıb:
“Dedim ki, birinci növbədə hüquq mühafizə orqanları jurnalistlərin cinayət təqibini dayandırmalıdır. İkinci uğurlu addım həbsdəkiləri azadlığa buraxmaqdır. Amma mən buna cavab ala bilmədim, nə rəsmilərin bu haqda gözləntiləri, nə də ki, jurnalistlərin həbsdən buraxılacaqlarının vaxtı barədə. Amma məsələ gündəmdə qalır və biz redaktorların azadlığını tələb etməkdə davam edirik”.
“ƏLİ HƏSƏNOVDAN İKİ XOŞ XƏBƏR VAR “
Mikloş Haraşti bloqqerlər Emin Milli və Adnan Hacızadə barədə də danışıb, dediyinə görə, Əli Həsənovla söhbət onda belə bir təəssürat yaradıb ki, bloqqerlərin işi müsbət sona yetəcək:
«Prezident Administrasiyasının şöbə müdiri Əli Həsənov mənə dedi ki, administrasiya mənim bu işlə bağlı narahatlığımı bölüşür. Həsənov güman edir ki, hüquqi prosedurun sonunda məsələ müsbət həll olunacaq. Məndə belə bir güclü təəssürat yarandı ki, onun fikrincə, bloqqerlər azadlıqdan məhrum edilməyəcəklər”.
Amma Haraşti deyir ki, Əli Həsənov nikbin danışsa da hər halda o, bir prosesə kənardan baxan müşahidəçidir, son qərarı verən deyil.
HARAŞTİ EMİN MİLLİ VƏ ADNAN HACIZADƏYLƏ GÖRÜŞƏ BURAXILMAYIB
Haraşti bildirib ki, həbsdəki bloqqerlə görüşmək istəyib, amma ona deyiblər ki, hüquqi baxımdan bu, mümkün deyil. Amma ATƏT-in nümayəndəsi həbsdəki redaktorlar Qənimət Zahid və Eynulla Fətullayevin yanına gedib.
Mikloş Haraşti deyir ki, hüquq-mühafizə orqanlarına qəti təlimat verilməlidir ki, onların işi jurnalistlərə qarşı işlərin saxtalaşdırılması yox, media azadlığının qorunmasıdır.
“RADİOLAR FM-Ə QAYITMASA, FİKİR PLÜRALİZMİ BƏRPA OLUNA BİLMƏZ”
ATƏT-in nümayəndəsi bildirib ki, o, xarici radioların FM tezliyinə qaytarılması məsələsini də Əli Həsənovun diqqətinə çatdırıb. AzadlıqRadiosunun «Əli Həsənovun xarici radiolarla bağlı sizə cavabı nə oldu?» sualına cavabında Haraşti deyib:
“Bizim Əli Həsənovla müzakirələrimiz əsasən həbsdəki jurnalistlər və bloqqerlər barədə idi. Qalan məsələləri sadəcə ona sadaladım. Xarici radiolar barədə məsələsi də bu problemlərdən biri idi və Əli Həsənov mənə işarə verdi ki, mənim davamlı olaraq bu məsələni qaldırmağımı qeydə aldı. Mən ona dedim ki, xarici radiolar fm tezliyinə qayıtmadan ölkədə fikir prülarizm bərpa olunmayacaq. Bu o deməkdir ki, o bilir ki, xarici təşkilatlar bu sualı qapanmış saymırlar və hesab edirlər ki, xarici radioların fm-dən getməsi plüralizmə zərbəsir”.
“PREZİDENLƏ GÖRÜŞƏ BİLSƏYDİM, ÇOX ŞAD OLARDIM
AzadlıqRadiosunun «siz prezidentlə görüşmək üçün müraciət etmişdinizmi?» sualına cavabında Mikloş Haraşti deyib ki, o, görüşlər üçün Prezident Administrasiyasına və Xarici İşlər Nazirliyinə müraciət edib, amma administrasiyanın şöbə müdiri Əli Həsənovla görüş mümkün olub:
“Əlbəttə prezidentlə və nazirlə görüşməyimə şad olardım, amma bizə dedilər ki, amma onlarla görüş alınmadı”.
“BÖHTANA GÖRƏ CİNAYƏT MƏSULİYYƏTİ ARADAN QALDIRILA BİLƏR”
Mikloş Haraşti deyib ki, çoxdandır ki, gözlənilən və müzakirə edilən böhtana görə cinayət məsuliyyətinin qaldırılması məsələsi hüquqi həllə yaxındır: “Ən azından Əli Həsənov mənə dedi ki, bu məsələ yaxın zamanlarda həll oluna bilər. Bu çox yaxşı xəbərdir ki, çünki bu ilin əvvəlində media qanunvericiliyi mənfi tərəfə dəyişmişdi, hökumətin mediaya müdaxilə imkanları genişlənmişdi”.
Haraşti əlavə edir ki, bu qanunvericiliyin işlək olması üçün digər qanunlar da dəyişməlidir, “İstəmirik ki, mətbuat orqanları güclü pul cərimələri ilə öldürsünlər”, - deyə Haraşti bildirib.
“BU ÖLKƏDƏ YEGANƏ PLÜRALİST MƏNBƏ İNTERNETDİR, ONU TƏNZİMLƏMƏK DÜZGÜ DEYİL”
M.Haraşti Azərbaycanda internetin tənzimləməsi ilə bağlı qaldırılan məsələyə öz münasibətini bildirib. O, məsələni görüşdüyü rəsmilərin diqqətinə çatdırdığını da deyib. Xüsusi nümayəndə hesab edir ki, internetin tənzimlənməsi mənfi nəticələrə səbəb ola bilər:
“ Bu ölkədə internet yeganə plüralist məlumat mənbəyidir ki, xoşagəlməz tədbirlərə məruz qalmayıb. Bizim mövqeyimiz çox qətidir. Qeydiyyat rejimi internetə şamil edilməməlidir. Başqa halda klassik mediada sözə qoyulan mexaniki şəkildə internetə qədər genişlənməməlidir. Çünki internet sonsuzdur və çap və ya televiziya kimi milli deyil”.
Mikloş Haraşti Bakıya sentyabrın 7-də gəlib. Səfər çərçivəsində o, ombudsman Elmira Süleymanova ilə də görüşüb.
Wednesday, June 3, 2009
Sual-cavab, Sabir / Q&A by Sabir, 1907
Görmə! - baş üstə, yumaram gözlərim.
Dinmə! - Mütiəm, kəsərəm sözlərim.
Bir söz eşitmə! - qulağım bağlaram.
Gülmə! - pəkey, şamu səhər ağlaram.
Qanma! - bacarmam! Məni məzur tut,
Böyləcə təklifi-mahalı unut!
Qabili imkan mı olur qanmamaq?
Məcməri-nar içrə olub yanmamaq?...
Mirzə Ələkbər Sabir. "Hophopnamə" 1907-ci il.
Don't see! - I will close my eyes
Don't talk! - I am mute, will shut my mouth
Don't hear a thing! - I will close my ears
Don't laugh! - Well, I will cry day and night
Don't understand! - I can't! Excuse me,
Forget about this suggestion
How can I not understand?
How can I not burn away with fire?...
Dinmə! - Mütiəm, kəsərəm sözlərim.
Bir söz eşitmə! - qulağım bağlaram.
Gülmə! - pəkey, şamu səhər ağlaram.
Qanma! - bacarmam! Məni məzur tut,
Böyləcə təklifi-mahalı unut!
Qabili imkan mı olur qanmamaq?
Məcməri-nar içrə olub yanmamaq?...
Mirzə Ələkbər Sabir. "Hophopnamə" 1907-ci il.
Don't see! - I will close my eyes
Don't talk! - I am mute, will shut my mouth
Don't hear a thing! - I will close my ears
Don't laugh! - Well, I will cry day and night
Don't understand! - I can't! Excuse me,
Forget about this suggestion
How can I not understand?
How can I not burn away with fire?...
Thursday, May 28, 2009
I walked against the crowd on Independence Street
Our minds are captured. The liberation is a need that pushes from everywhere. I listened to Liberta yesterday and got relieved for a moment. Leaving home and staying at home is a comparable torture.
I saw faces this morning, different expressions, sad and cheerful, naive and experienced, relaxed and exhausted. They all were moving towards me and for the moment I found myself also walking towards them. But the first thought that crashed into my mind was that I was walking against them. The people around me were silent amid noise. It was on Independence Street, the light breeze was touching my face taking away the rest of sleep from my eyes. The moment I inhaled a bitter smoke of my cigarette, I contemplated a weird sensation. That was a sensation of something you do when in fact you dont really want to do this. Smoking is not something I like. This is something I force myself to do. I had a feeling that the sun combined with fresh air and blissful Baku breeze was inviting me and people walking towards me to something better, something mindful and colorful. However, my people were passing by me with an amazing indifference towards generosity that sunny street was offering.
And again for the moment I realized myself being part of this crowd. Forcing yourself to do things, observe customs and follow paths you dont have faith in.
The breeze was playfully teasing us to alter our attitudes. To stop and relax, to jump, to stomp our foot to the ground and turn around...turn our back. The sun was shining hard to break the ice between us, to melt the icebergs of fear, indifference, apathy and blindness. I saw faces full of latent passion and undisclosed happiness. I saw myself in those bitter sweet eyes of an old man crossing the road, eyes imprinted with the sign of former happiness and future frustration. And old lady in a colorful scarf walked past me and looked around. She was amazed, confused and saddened by something. Perhaps, by the same thing.
But the breeze did not suffice - we were expecting something else - hard blowing version of terrible Baku wind, that could blow you away to enormous distances. And you might not be able to understand whether you move towards future or past.We did not get the wise message coming from tiny, light and still forgiving touches of the almost summer breeze, which was treating us as mature individuals. Instead we were looking forward to some kind of earthquake, perhaps even combined with hurricane to make up our indecisive minds. We wanted something to blow up our minds, instead of taking advantage of the voice wisely whispering us into ear what we can do next. We believed that things listened better when someone shouts them at us...
We were stubborn and we walked: different directions, but same mentality. . The sun was not enough, the breeze was giving up slowly. The universe sat back and observed.
My eyes turned into reality. Stark and misleadingly rational reality of yesterday, today and the future. The future has become today as it started to be depicted this way. We all started to believe in the future that increasingly looks like the present. Or even worse. And frustration came when we decided that future will be worse than yesterday. The reverse is declared but not practiced.
I always tend to finish it by giving a hope. But this time it is something else. I invite you all to listen to whispering of the breeze. It is all around us, it is even sometimes inside us. The breeze will touch your eyes, slowly opening them. It will cherish your ears by giving them opportunity to hear. It will touch your reason and invite it to reflect. That sunny breeze on the Independence Street has a formidable power capable of cutting across the city and whispering into every single window. Whispering the truth. The bold truth about bold behavior.
So, do not expect hurricane to knock on your door. Open your windows and let the sunny breeze talk to you as a friend, as a compassionate friend. Even in the times of despair, do not shy away and let the shiny breeze talk to you.
Rashad Elli
Baku
29 May 2009
I saw faces this morning, different expressions, sad and cheerful, naive and experienced, relaxed and exhausted. They all were moving towards me and for the moment I found myself also walking towards them. But the first thought that crashed into my mind was that I was walking against them. The people around me were silent amid noise. It was on Independence Street, the light breeze was touching my face taking away the rest of sleep from my eyes. The moment I inhaled a bitter smoke of my cigarette, I contemplated a weird sensation. That was a sensation of something you do when in fact you dont really want to do this. Smoking is not something I like. This is something I force myself to do. I had a feeling that the sun combined with fresh air and blissful Baku breeze was inviting me and people walking towards me to something better, something mindful and colorful. However, my people were passing by me with an amazing indifference towards generosity that sunny street was offering.
And again for the moment I realized myself being part of this crowd. Forcing yourself to do things, observe customs and follow paths you dont have faith in.
The breeze was playfully teasing us to alter our attitudes. To stop and relax, to jump, to stomp our foot to the ground and turn around...turn our back. The sun was shining hard to break the ice between us, to melt the icebergs of fear, indifference, apathy and blindness. I saw faces full of latent passion and undisclosed happiness. I saw myself in those bitter sweet eyes of an old man crossing the road, eyes imprinted with the sign of former happiness and future frustration. And old lady in a colorful scarf walked past me and looked around. She was amazed, confused and saddened by something. Perhaps, by the same thing.
But the breeze did not suffice - we were expecting something else - hard blowing version of terrible Baku wind, that could blow you away to enormous distances. And you might not be able to understand whether you move towards future or past.We did not get the wise message coming from tiny, light and still forgiving touches of the almost summer breeze, which was treating us as mature individuals. Instead we were looking forward to some kind of earthquake, perhaps even combined with hurricane to make up our indecisive minds. We wanted something to blow up our minds, instead of taking advantage of the voice wisely whispering us into ear what we can do next. We believed that things listened better when someone shouts them at us...
We were stubborn and we walked: different directions, but same mentality. . The sun was not enough, the breeze was giving up slowly. The universe sat back and observed.
My eyes turned into reality. Stark and misleadingly rational reality of yesterday, today and the future. The future has become today as it started to be depicted this way. We all started to believe in the future that increasingly looks like the present. Or even worse. And frustration came when we decided that future will be worse than yesterday. The reverse is declared but not practiced.
I always tend to finish it by giving a hope. But this time it is something else. I invite you all to listen to whispering of the breeze. It is all around us, it is even sometimes inside us. The breeze will touch your eyes, slowly opening them. It will cherish your ears by giving them opportunity to hear. It will touch your reason and invite it to reflect. That sunny breeze on the Independence Street has a formidable power capable of cutting across the city and whispering into every single window. Whispering the truth. The bold truth about bold behavior.
So, do not expect hurricane to knock on your door. Open your windows and let the sunny breeze talk to you as a friend, as a compassionate friend. Even in the times of despair, do not shy away and let the shiny breeze talk to you.
Rashad Elli
Baku
29 May 2009
Monday, May 18, 2009
eurovision does not really help conflict settlement obviously
YEREVAN/18.05.09/TURAN: Armenia’s Public TV (ATV) appealed to the organizing committee of "Eurovision -2009" against illegal actions of Azerbaijani representatives of the competition, Armenian internet portal Panarmenian.net. reported. Referring to some internet-users the site stated that during broadcast of the Eurovision -2009 in Baku part of the screen showing telephone number was closed So, Azerbaijanis could not vote for the song from Armenia, and therefore Azerbaijan could not give even a point to Armenia, Armenian Public TV stated.
Commenting on these accusations the representative of Azerbaijan’s ITV who did not want to mention himself , v called the accusations “ ridiculous.”
"There was one number of sms- voting - 9450. The list of the countries-participants was shown several times on full screen, and it is impossible to conceal the number. Even if it happens, it would mean that nobody in Azerbaijan voted.
Commenting on these accusations the representative of Azerbaijan’s ITV who did not want to mention himself , v called the accusations “ ridiculous.”
"There was one number of sms- voting - 9450. The list of the countries-participants was shown several times on full screen, and it is impossible to conceal the number. Even if it happens, it would mean that nobody in Azerbaijan voted.
Subscribe to:
Posts (Atom)
